Οι αλλοιώσεις της φωνής, κατόπιν θυρεοειδεκτομής,
είναι συχνές και οφείλονται σε διάφορα αίτια, όπως τον τραυματισμό ή το οίδημα
του κάτω λαρυγγικού νεύρου, τον τραυματισμό των φωνητικών χορδών κατά τη διασωλήνωση
ή τον τραυματισμό παρακείμενων δομών, όπως οι μύες κάτωθεν του υοειδούς, και το
οίδημα των μαλακών μορίων.
Οι αλλοιώσεις αυτές περιλαμβάνουν βραχνάδα, αδύνατη
– λαχανιασμένη φωνή, δυσκολία ρύθμισης της έντασης ή του τόνου της φωνής.
Επιπλέον μπορεί να υπάρχει θορυβώδης αναπνοή,
δυσκολία στην αναπνοή, εύκολη κόπωση κατά την ομιλία, επίμονος βήχας ή αίσθημα πνιγμονής
κατά την κατάποση.
Η μεταβολή της φωνής μπορεί να υποδηλώνει αδυναμία
των φωνητικών χορδών, ενώ το πρόβλημα δεν είναι βέβαιο ότι θα αποκατασταθεί αυτόματα.
Η φωνή μπορεί να σταθεροποιηθεί σε διάστημα λίγων
μήνών αλλά ο τραυματισμός των λαρυγγικών νεύρων ίσως χρειαστεί διάστημα ένός έτους
για να αποθεραπευτεί και ίσως να μην επέλθει ποτέ οριστική αποκατάσταση της βλάβης.
Οποιαδήποτε μεταβολή της φωνής μετά την
θυρεοειδεκτομή, θα πρέπει να αναφέρεται στον θεράποντα Ιατρό. Υπάρχουν δυνατότητες
βελτίωσης της φωνής και η πρώιμη παρέμβαση βοηθά τη μακροχρόνια αντιμετώπιση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει από τη μη επεμβατική
λογοθεραπεία φωνής μέχρι τις εξειδικευμένες εγχειρήσεις όπως τη λαρυγγοπλαστική
με ενέσιμα υλικά, τη λαρυγγοπλαστική με παρέμβαση στο σκελετό του λάρυγγα και
την επανανεύρωση.
Έχουν προταθεί οι παρακάτω οδηγίες ώστε οι όποιες
σημαντικές μεταβολές της φωνής για γίνονται γρήγορα αντιληπτές και να αντιμετωπίζονται
σε πρώιμο στάδιο.
1) θα πρέπει να καταγράφεται η φωνή του
ασθενούς πριν τον εγχείρηση
2) θα πρέπει να εξετάζεται η κινητικότητα των
φωνητικών χορδών σε περίπτωση προϋπαρχουσας ανωμαλίας της φωνής πριν
πραγματοποιηθεί η εγχείρηση
3) θα πρέπει να εξετάζεται προεγχειρητικά η
κινητικότητα των φωνητικών χορδών, ακόμα και εάν η φωνή είναι φυσιολογική, εάν
υπάρχει καρκίνος του θυρεοειδούς με πιθανή επέκταση πέρα από τα όρια του αδένα,
εάν πραγματοποιήθηκαν κατά το παρελθόν εγχειρήσεις στον τράχηλο που αυξάνουν
τον κίνδυνο τραυματισμού του κάτω λαρυγγικού νεύρου (όπως καρωτιδική
ενδαρτηριεκτομή, εγχείρηση αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης όπου
πραγματοποιήθηκε πρόσθια προσπέλαση, τραχηλική οισοφαγεκτομή, προηγούμενη επέμβαση
στο θυρεοειδή και τους παραθυρεοειδείς)
4) θα πρέπει να ενημερώνεται ο ασθενής
σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της θυρεοειδεκτομής
5) θα πρέπει να ενημερώνεται ο
αναισθησιολόγος σχετικά με τις ανωμαλίες του λάρυγγα που διαπιστώθηκαν με τη
λαρυγγοσκόπηση πριν πραγματοποιηθεί η εγχείρηση
6) θα πρέπει να λαμβάνονται όλα τα μέτρα
διατήρησης των άνω και κάτω λαρυγγικών νεύρων
7) θα πρέπει να γίνεται επανέλεγχος και
καταγραφή πιθανών μεταβολών της φωνής στο διάστημα μεταξύ 2 εβδομάδων και 2
μηνών μετά από την εγχείρηση
8) θα πρέπει να εξετάζεται η κινητικότητα των
φωνητικών χορδών στους ασθενείς που παρουσιάζουν μεταβολή της φωνής μετά την
εγχείρηση του θυρεοειδούς
9) θα πρέπει να παραπέμπεται ο ασθενής σε
ωτορινολαρυγγολόγο σε περίπτωση που αναγνωρίζεται παθολογική κινητικότητα
φωνητικών χορδών μετά από την εγχείρηση
10) θα πρέπει να ενημερώνονται οι ασθενείς που
παρουσίασαν μεταβολές της φωνής ή παθολογική κινητικότητα φωνητικών χορδών για
τις μεθόδους αποκατάστασης της φωνής και τη λογοθεραπεία